Published on March 10th, 2014 | by Sandeep Patil
पर्युत्सुक विषयी
“पर्युत्सूक” मधील लेख वाचण्यासाठी इथे क्लिक करा
हळूहळू किनाऱ्यावर संध्याछाया पसरायला लागल्या. सायप्रस वृक्षांच्या आकृती आता हळूहळू छायाकृतीसारख्या झाल्या. कातरवेळेला असे काही खूप सुंदर पहिले कि एकाएकी मनाला उदासी का वाटते, कळत नाही. पाहता पाहता सारे अंधारात बुडून जात असल्याची अनुभूती माणसाच्या जीवनाच्या अखेरच्या त्या अटळ अंधाराचे नकळत स्मरण करून देते काय कळत नाही. कालिदासाचा “पर्युत्सुक” शब्द हि भावावस्था दाखवतो. पण अबोधपूर्व न्युनाच्या स्मरणापेक्षा अंतिम निरोपाच्या क्षणाच्या स्मरणाची ती उदासी असावी! कोण जाणे!
– पु. ल. देशपांडे (“जावे त्यांच्या देशा” मधून )
About the Author
Sandeep Patil God knows why but I have too many interests. So chances are that you and me have something in common. Let’s see… Patanjali? Chanakya? Romans? Vijaynagar? Shivaji? Renaissance? Vivekanand? Agatha Christie? Tagore? Hitchcock? S.D.Burman? Cary Grant? Satyajit Ray? Grace Kelly? Brucia la terra? Suchitra Sen? Roman Holiday? Vasantaro Deshpande? Robert de Niro? Malguena? Kishore Kumar? Osho? Hotel California? Smita Patil? Erich von Daniken? Pu La? GA? Andaz Apna Apna? Asha Bhosale? PVN Rao? … Watch this space, sooner or later you will something on similar topic